When it rains, it pours. Raptim JO17-2 onderuit met 12-1

Zaterdag reisden we af naar Nieuw-Dordrecht om het daar op te nemen tegen DVC'59 JO17-1. Al eerder had ik melding gemaakt van het feit dat we zwaar zijn ingedeeld in de competitie. Dat werd zaterdag nog maar eens pijnlijk duidelijk.

Ons team bestond uit: Dennis, Justin, Nick, Sven, Benjamin, Milan, Kay, Sander, Patrick, Quinn, Gregorie, Dion en Bram. Vanuit JO17-1 deed Joeri mee. Vlagger bij ons was onze eigen Pieter.

Voordat de wedstrijd begon pakten zich duistere wolken samen boven het afgelegen sportpark Bloemendaal. En het heeft geregend. Maar niet alleen regendruppels. Ook doelpunten. Helaas niet ten gunste van ons. Of zoals de Engelsen dan zeggen:'When it rains, it pours'. Om een lang verslag kort te maken, het was een onaangename ervaring voor de trainer, leidster, spelers en meegereisde achterban van Raptim JO17-2. "Waren wij nou zo slecht, en zij zo goed?". Nee, maar het verschil in niveau was duidelijk zichtbaar. Binnen een tijdsbestek van een kwartier staan we al met 3-0 achter. Een door Dion voorgeschoten corner wordt door Joeri binnen gekopt. 3-1. Sommige spelers van ons gaan er vol voor en lopen zich de longen uit het lijf, terwijl anderen het wel prima vinden en het een beetje laten lopen. Een enkeling begrijpt de opstelling niet. In eerste instantie had de trainer besloten om een defensief 4/4/2 neer te zetten, gelet op het duidelijk verschil in niveau. Toen bleek dat er geen houden aan was, zijn we terug gegaan naar onze eigen vertrouwde formatie en hebben we geprobeerd zoveel mogelijk ons eigen spel te spelen. Via Gregorie, Dion, Bram en Quinn krijgen we een paar kansen, maar weten deze niet te verzilveren. Onze verdedigers Justin, Nick, 'Stofzuiger' Sven, Milan en Benjamin proberen te houden wat ze houden kunnen. Het is echter een kwestie van pompen of verzuipen. Ook doelman Dennis doet er alles aan om het drama niet nog groter te laten worden. Kay, Sander en Patrick proberen stand te houden op het middenveld.

Met een 7-1 achterstand dachten we aan de thee te gaan. Helaas moesten we de kleedkamer delen met de JO15-1 van vv Sweel. Deze spelers hadden ten eerste hun ranja opgedronken, om vervolgens onze thee naar binnen te werken. Toen we de kleedkamer binnen kwamen was alles dus zo goed als op. Om Murphy's Law dan ook maar even te benoemen.

Met weinig zin begonnen we aan het tweede deel van de gifbeker. Vol energie laat een Benjamin zien dat hij er vol voor gaat. Hij is overal te vinden op het veld en verricht nuttig werk. Kay geeft de bal af op Benjamin. Benjamin schiet op doel, maar de keeper weet helaas te redden. De doelpuntenregen is helaas nog niet over, en met een 12-1 stappen we van het veld af. Een illusie armer, en een ervaring rijker. Vanaf die tijd heeft het niet opgehouden te regenen.

Man of the match: Benjamin. Benjamin toonde volle inzet en was overal op het veld te vinden. Hij toonde een enorme vechtlust en bleef maar gaan.

Nawoord van de trainer: we zijn in een zware competitie ingedeeld. We moeten er het beste maar van proberen te maken. Volgende zaterdag komt Bargeres JO17-1 bij ons op bezoek. Een team dat meedraait in de bovenste regionen van de competitie. We hoeven er gelukkig niet voor te reizen.

Leidster Natasja heeft ook deze regenachtige wedstrijd op de gevoelige plaat vastgelegd.

Verslag: Manfred Adema