Olá de Portugal edição 2023 Deel 4

In Portugal kweken ze kurk, telen ze wijndruiven en drinken ze Super Bock en Sagres bij de lunch, of het liefst al iets eerder op de dag.

Portugal heeft het meest westelijke punt van Europa en grenst aan Amerika via de Atlantische Oceaan. Het werd opgericht in 1128 en hierdoor is het één van de oudste naties in Europa. Het Portugees is een officiële taal in 10 landen waaronder in Brazilië, Angola, Mozambique, Kaapverdië, Guinee Bissau en Equatoriaal-Guinea. Portugal neemt op de Cost of Living Index een plek in de middenmoot in. Leven in Portugal is net iets voordeliger dan in Spanje of Griekenland, en zelfs een stuk goedkoper dan in Duitsland, Italië, Nederland, Frankrijk of de Scandinavische landen. En wist u dat de prepaid telefoonkaart is uitgevonden in 1995 in Portugal en wist u dat Portugal één van 10 eerste landen in Europa was die het homohuwelijk heeft gelegaliseerd en dat het voor Havik maar goed is dat koeien in Portugal niet kunnen vliegen? Maar goed,  dat alles verder overigens geheel terzijde.

Gisteravond zouden we rustig aan doen. Dat is niet helemaal gelukt. In de poolbar was er namelijk karaoke avond. Het perfecte ingrediënt om nog even een laatste keer te vlammen met elkaar. Dat geschiedde. Miss Montreal, met de inmiddels bekende kneiter, "Door de wind" was ook deze editie weer vertegenwoordigd.  Dat de meesten van ons zo langzamerhand geen stem meer hebben deed niet terzake. Gelukkig sloot de poolbar even voor 12 uur en kon toch tijdig met de koets de kamer worden opgezocht.

Het wekkertje ging al vroeg af deze ochtend. Trainingskampen.nl verzorgde keurige ontbijtpakketjes. Rond 7 uur vertrok de bus naar het vliegveld van Faro. Moe maar voldaan reist de ploeg terug naar Nederland. We ruilen 20 graden in voor een graadje of 3. Tis behelpen.. Tijdens de vlucht kom ik in gesprek met Bert Ambergen. Bert is sinds jaren een meer dan gewaardeerd onderdeel van onze staf geweest. Voor hem is deze trip meer dan speciaal te noemen. In een open en exclusief interview komt hij aan het woord.

Beste Bert, al jaren ben je betrokken en een bekend gezicht bij Raptim 1. Kun je iets vertellen over je eigen voetbalcarrière en de verschillende rollen die je inmiddels bij Raptim 1 hebt gehad?

Als 6 jarig mannetje ben ik gelijk als keeper begonnen. Raptim voetbalde toen nog op de Pampert. In een zwart keepersshirtje met een groot nummer 8 achterop genaaid. Nummer 8 van mijn idool destijds, Jan Jongbloed. Op mijn 17e mocht ik debuteren in Raptim 1 van trainer Ep Schonewille. Na eerst op zondagmorgen in de A1 te hebben gespeeld kwam leider Gradus Beukeveld tijdens de wedstrijd van het 1e in de topper tegen Zwartemeerse Boys naar me toe en vroeg of ik snel mijn voetbaltas kon gaan halen want de keeper was wat geblesseerd. Snel fietste ik naar huis en stapte in mijn smerige kloffie het veld in. Het ging zo goed dat ik mocht blijven staan en voetbalde de zondagochtend in A1 en in de middag in het 1e. De routiniers in dat elftal waren mannen als b.v. Jaap de Haan, Peter Geerdink, Gerard Bosman en Jan Sewuster. Ook de huidige elftalleider Herno ter Bruggen speelde in dat team.

Helaas moest ik op mijn 22e al stoppen vanwege 2 kruisbandblessures. Die konden ze toen nog niet zo goed opereren als nu. Dat ik al zo jong moest stoppen met voetbal heeft me veel pijn gedaan.

Om toch betrokken te blijven werd ik gevraagd elftalleider te worden. Trainer was toen Meindert Halmingh die helaas veel te jong is overleden. Na verloop van tijd kon ik weer wat hardlopen en ook wel een bal schieten. Ik werd keeperstrainer. Heel erg mooi om te doen! Later heb ik ook nog samen met Roy van der Haar de jeugdkeeperstraining opgezet. Mooi om te zien dat dat later door anderen is voortgezet. We zitten met Raptim redelijk goed in de keepers en dat is een luxe.

Na 3 jaren elftalleider te zijn geweest ben ik een paar jaar later nog een een aantal jaren elftalleider geweest. Toen onze oudste zoon Kay in het 1e kwam wilde ik stoppen om het hem en mezelf niet ongemakkelijk te maken. Al met al ben ik 25 jaar keeperstrainer geweest en had het heel graag nu nog steeds gedaan.

Helaas moet je noodgedwongen afscheid nemen als keeperstrainer van Raptim 1. Zou je hiervan de reden met ons willen delen?

Ja, geen probleem, daar zijn we heel open in. Ik heb in juni 2020 te horen gekregen dat ik multiple myeloom (de ziekte van Kahler) heb. Een vorm van bloedkanker. Het is ongeneeslijk. Vrij bijzonder voor mensen op mijn leeftijd, maar het bizarre is dat mijn opa, Bertus Ambergen, een van de oprichters van Raptim aan dezelfde ziekte overleed en op dezelde leeftijd die ik nu heb. De wereld stond ineens op zijn kop! 

Hoe staat je gezondheid er nu voor?

Ik heb in november 2020 een stamceltransplantatie gehad en zware chemokuren. Dat heeft helaas niet alle kanker weg kunnen halen. Geluk bij ongeluk was, dat ik daarom in aanmerking kwam voor een studieonderzoek met CART cellen. Ik werd als 1 van de 4 plaatsen in Nederland uitgeloot. Wat een geluk! Echter, ik kreeg ineens een zeldzame uitzaaiing in het centraal zenuwstelsel en voldeed daardoor niet meer aan de criteria voor het onderzoek. Ook kregen we van de arts te horen dat ze binnen het centraal zenuwstelsel niet kunnen behandelen en het eigenlijk einde verhaal was. Heel heftig!

Een week later kwam de arts met de mededeling dat toch geprobeerd zal worden de tumor in het centraal zenuwstelsel met bestraling en ruggeprikken met chemo weg te krijgen en hij voor elkaar had gekregen toch de CART cellen te mogen gebruiken. Weer hoop!

CART cellen zijn mijn eigen witte T cellen die in de US genetisch gemanupuleerd zijn. Er is een stukje DNA aan toegevoegd. Die cellen zijn teruggestuurd naar Groningen en na weer opnieuw een zware chemokuur, via infuus bij mij ingebracht. Zij moesten de laatste kankercellen vernietigen. Er was wel een wonder nodig om dit alles te laten slagen.En je raadt het al; het wonder geschiedde!

Ik heb best wat schade opgelopen van alle chemo maar voel me nu fit. Helaas doen mijn voeten wat pijn en kan ik niet meer hardlopen en al helemaal geen bal meer schieten. Actief keeperstraining geven is niet meer mogelijk.

De ziekte komt weer terug maar het is onvoorspelbaar wanneer. En wellicht zijn er tezijnertijd wel weer nieuwe behandelmethodes. Ik hoop daarom nog lang te kunnen leven.

Mijn vrouw Tineke heeft me door het moelijke proces getrokken. Wat een powervrouw is dat! Met haar en de jongens wil ik nog zoveel mogelijk van het leven genieten en mooie herinneringen maken. Ook leer je dan hoe belangrijk je familie is. Zij hebben ons enorm gesteund. Mijn vader kan de weg naar het UMCG inmiddels wel dromen! Hij is zo vaak meegeweest!

Ook de Raptim familie heeft ons veel steun gegeven! Wat hebben we een kaarten en belangstelling gehad! Heel fijn! Ik wil iedereen daarvoor nog heel hartelijk bedanken.

Ik zal ook nooit vergeten dat de gehele selectie van Raptim 1 plots bij ons voor de deur stond en een fruitmand en lieve woorden van Laurens kwam brengen. Dat heeft me zeer ontroerd en heel goed gedaan!

Je komt dan ook uit een echte Raptim familie. Je geeft het stokje door want je beide zoons spelen ook inmiddels meer dan verdienstelijk voor Raptim 1. Hoe is dat voor jou?

Heel gemakkelijk! Hoeven we maar 1 wedstrijd te kijken in het weekend haha! 

Nee, ik zou liegen als ik zou zeggen dat het me niet veel doet. Het is natuurlijk iets om heel trots op te zijn! Maar het belangrijkst is, dat ze met plezier voetballen en dat doen ze! Raptim 1 is een echt vriendenteam!

Ook leuk dat Wouter die vanaf zijn 16e 5 jaar bij ons in huis heeft gewoond, ook in het 1e speelt. Voor hem ben ik nog steeds een vertrouwenspersoon en hij kan nog altijd bij ons terecht als het nodig is. 

Als het kan, staan Tineke en ik alle wedstrijden, zowel uit als thuis, langs de lijn om ze aan te moedigen.

Naast liefhebber met een groot blauw-wit hart ben je ook soms op zijn tijd kritisch. Wat doen we goed en waar kunnen wij als vereniging nog stappen in maken volgens jou?

We doen bij Raptim heel veel dingen heel goed. Het is een stabiele vereniging die haar geld en energie steekt in zaken die een vereniging gezond maken. We hebben een goed bestuur en kundige commissies die verstand van zaken hebben. Daarnaast mogen we trots zijn op ons grote vrijwilligersarsenaal! Dat is onmisbaar!

Dat we veel geld steken in de jeugdopleiding vind ik heel goed. Daarom zien we de jeugd nu ook op hoog niveau acteren en hebben we de grootste jeugdafdeling in Coevorden. Maar daar ligt ook de grootste uitdaging. Je moet wel voldoende kundige mensen hebben om dat te kunnen begeleiden en die jeugd ook zo enthousiast te houden dat ze in de onder19 belanden en de ambitie houden om door te groeien naar het eerste elfal. 

En wat kunnen we trots zijn op onze accommodatie! Petje af voor al die mensen die zoveel uren steken in de bouw en onderhoud van ons complex.

Er is een goede balans tussen prestatie en recreatie. Ieder elftal en ieder individu is belangrijk binnen de club. 

En natuurlijk kunnen er ook zaken beter en anders. En ja ik zal nooit nalaten om in het belang van de club iets aan te geven als ik dat zie. Maar zal dat alleen bespreken met mensen die daar ook verandering in kunnen brengen. 

De selectie heeft na een moeizame beginfase van de competitie inmiddels langzaam de weg naar boven gevonden. Hoe kijk jij tegen de huidige prestaties aan?

Het is een jong team dat net even wat ervaring en scorend vermogen mist. Veel wedstrijden werden nipt verloren omdat we zelf niet effectief zijn. De laatste wedstrijden zag je dat ze wat meer op elkaar ingespeeld raken, goed kunnen voetballen maar nog steeds moeilijk scoren. Het gaat goedkomen, maar we zullen wel hard moeten trainen om meer doeltreffend te worden.

Wat vind jij van de organisatie rondom Raptim 1 en het trainingskamp in het bijzonder?

De mannen van Raptim 1 ontbreekt het aan niets. Mooie kleding, goede training en begeleiding en 2 supergoede verzorgers die ook hersteltraining geven. Omdat we bij Raptim geen spelers halen en betalen moeten dat ook de dingen zijn waarom spelers graag voor Raptim 1 willen spelen. En het jaarlijkse trainingskamp maakt daar zeker onderdeel van uit. Wat toch een voorrecht dat je dat als speler mee mag maken! Het moet nog steeds een eer zijn dat je voor Raptim 1 mag uitkomen!

Nu stond jij hier de afgelopen dagen op het kunstgrasveld in Albufeira jouw oefenstof met 'jouw' keepers door te nemen.  Hoe is dat voor je?

Heel bijzonder. Omdat de huidige keeperstrainer Ruud, niet meekon werd het idee geopperd om mij de coordinatie van de training in Albufeira te laten doen en Patrick, Rob en wellicht wat bestuursleden die meereizen, wat ballen te laten schieten. Wat een verrassing dit nog te mogen doen! Geweldig!

Je bent inmiddels een ervaren "trainingskamp- begeleider". Wat zijn de meest bijzondere trainingskampen die je zelf hebt meegemaakt?

In de beginjaren gingen we nog niet zo luxe naar Marbella of Albufeira. We zijn o.a. in Delden, Munster en Sauerland geweest. Ook dat waren echt hele mooie tijden! Het is ongelooflijk hoe je in een paar dagen tijd de groep nog zoveel dichter naar elkaar toe ziet groeien. Dat is van onschatbare waarde! Maar wat we de laatste jaren mee mogen maken door naar zuid-europa te vliegen is geweldig. Een paar dagen trainen onder fantastische omstandigheden. Je voelt je daar net een prof haha. Bus komt voorrijden en op de slippers met schoenen onder de arm naar prachtige trainingscomplexen. En nog heel gezellig ook zo met elkaar. Super!

Heb jij hiervan nog een leuke anekdote die je met ons kan delen?

Eentje die ik wel kan delen is de volgende; In een jaar met trainer Eric Prins zijn we in Willingen geweest en heb ik een avond zoveel schnaps gehad dat ik na het ontbijt (waar ik wel was) maar nog maar net leefde, echt niet meekon met de groep die die dag ging skieen. In de middag, toen het weer een beetje ging, kreeg ik een appje met het verzoek naar “Siggi’s Hütte” te komen boven aan de berg. In de stoeltjeslift zag ik al wat nerveuze beweging in Siggi’s Hütte. Ik zag niemand van de groep buiten maar toen ik de deur daar opende zong het hele elftal het lied “Jaaa..... er lebt nog, er lebt nog, er lebt nog....” Schitterend! En wat een feest hebben we daar die middag nog gehad.

Wat verwacht je van de 2e seizoenshelft?

We kunnen goed voetballen en ik heb er vertrouwen in dat we het beter gaan doen dan de eerste seizoenshelft. De eerste wedstrijd tegen Nieuw-Buinen wordt een heel belangrijke. Laten we maar gelijk in de winning mood komen! Cruciaal zal worden dat we wat makkelijker gaan scoren. Daar zal veel op getraind moeten gaan worden.

Hoe zie jij de verdere toekomst van Raptim 1?

Ik vind het heel goed dat we als club geen spelers halen en betalen. Dan moet je ook zo reëel zijn dat de 2e klasse het maximaal haalbare is tenzij je een keer een heel goede lichting hebt. En je zult ook regelmatig een keer weer afdalen naar de 3e klasse. Daar zitten we momenteel, dus maar de ambitie om weer 2e klasser te worden moet er wel zijn. Bert Doldersum is goed bezig met deze groep en past veel jonge spelers in. Die gaan zich verder ontwikkelen. Daarom zie ik de toekomst rooskleurig in!

Bert, hartelijk dank voor dit openhartige interview. Maar met name bedankt voor jouw tomeloze inspanningen voor onze vereniging.  We gaan er vanuit dat je nog lang betrokken blijft bij Raptim 1 in welke rol dan ook.

Hiermee komt een einde aan een schitterend trainingskamp. Het was, om aan de woorden van el Presidente terug te denken: zeer positief!

Rest mij om namens de selectie het bestuur en Raptim Club Support van harte te bedanken voor het mede mogelijk maken van deze onvergetelijke trip. Een speciaal woord van dank aan O grande líder Herno para Pontes en Harm van der Haar voor het subliem regelen van dit campo de treinamento. Ook een speciaal woord van dank aan de redactie voor het plaatsen van de content. En als laatste dank en tevens een groot compliment aan de spelers die er gezamenlijk voor hebben gezorgd dat deze trip geweldig is verlopen. De discipline, het onderlinge respect en teamspirit waren des Raptims.

En bovenal natuurlijk dank aan u,  muito obrigada voor het lezen, dank voor de leuke reacties en wellicht tot volgend jaar!

Boa noite aqui de Portugal!

Pensionada,

Alex Witsel