Trainingskamp Marbella | Dag 1

Nadat er tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst kort werd stil gestaan bij alles wat er op de wereld gebeurt, van dictatoriale regimes in opkomst tot het corrupte Rusland en van de onvoorspelbare Trump tot de onderschatting van de gevolgen van de Brexit trokken veel selectiespelers snel huiswaarts om hun koffer te pakken voor opnieuw een klein weekje trainingskamp in Andalusie.

Ik weet nog niet of deze serieuze beschouwing van de wereldproblemen een vooropgezet plan was om de selectiespelers te motiveren op tijd naar huis te gaan op de nieuwjaarsreceptie maar bij vertrek naar vliegveld Düsseldorf was iedereen tijdig present in clublokaal de Pikolan. Plan geslaagd. Bedankt voorzitter.

Om 7.30 uur vertrok de selectie en staf met Ryanair naar Malaga. Gelukkig dat het trainingskamp tot 9 januari duurt want bij het openen van de krant van vandaag kopte deze “Ryanair cabinepersoneel Spanje staakt vanaf 10 januari”. En niet veel later verscheen op internet het bericht: “Ryanair is door de reizigers in Groot-Brittannië voor het zesde jaar op rij verkozen tot slechtste luchtvaartmaatschappij. Dat blijkt uit de jaarlijkse enquête van Which Travel. Passagiers geven de lagekostenluchtvaartmaatschappij de laagste score voor boarding, zitcomfort, cabineomgeving en eten en drinken.” Daar had ons reisgezelschap geen last van. Slechts van een vliegtuigdeur die even haperde maar ook dat werd snel opgelost.

De cabin crew was blijkbaar in de veronderstelling dat het tussentijdse transferwindow weer geopend was en het in de gelukkige omstandigheid verkeerde dat een elftal vol voetbalsterren aan boord was getreden op zoek naar geluk in Spanje. De vermeende voetbalsterren uit Coevorden moesten met de Ryanair medewerkers op de foto. Stiekem hadden we verteld dat we onderweg waren naar een Champions League wedstrijd tegen FC Marbella. Om 10.30 uur arriveerden we op Aeropuerto de Málaga-Costa del Sol waar we inmiddels nino en casa zijn (de niet-Spaanstaligen onder ons kunnen zich vervoegen bij Arnold of Danny voor nadere uitleg). Een klein briesje, volop zon en een graad of 15 bij aankomst. Daar waar vorig jaar op de Autovía del Mediterráneo (de A7 van Spanje, maar dan zonder zwarte Piet activisten) op de terugweg nog werd gezongen “dos cervezas por favor” waren het nu rustige, ontspannen gezichtjes, niet wetende dat onze hoofdtrainer nog een stevige training voor ze in petto had in de namiddag.

Ondanks dat het weer prima is dragen de locals hier een dikke winterjas. Bij aankomst in Hotel Puerto Azul werden we opgewacht door Jos Langeland, eigenaar van Hestia Trainingskampen. Stipt op tijd, kamersleutels uitgegeven en gedragsregels doorgenomen. Badslippers aan, zonnebril op en richting loungebar Hestia in de Puerto Deportivo, de lokale haven van Marbella.

Bij Hestia wachtte weer een voortreffelijke lunch. Bijzonder om te zien hoe Hestia dit logistieke circus altijd weer in goede banen weet te leiden met behoud van kwaliteit en service. Het voelt echt als thuiskomen. Slechts drie selectiespelers waren nooit eerder geweest.

Om half 4 begonnen Rob en Patrick aan de verzorging. Ernst Sollner van Lopharm uit Emmen stelt jaarlijks alles beschikbaar, van behandeltafel tot aan materialen. Echt super, onze dank is groot. Onze waardering misschien nog wel groter. Om 16.15 uur vertrok de bus strak op tijd, geheel tegen Spaanse gewoonten in maar Hestia weet dat al jaren voor mekaar te krijgen,  naar Monda. Een Spaans bergdorp met een mooi klein mini-stadion. Raptim is er inmiddels vaste gast. Net als Diego, een soort van conciërge die ons als vanouds verwelkomde met een glimlach en een walm die bestond uit een combinatie van Licor 43, sangria, cerveza en tinto de verano. Ik daag jullie uit wie morgen de beste Diego smell-a-like zal zijn bij het ontbijt.

Onze hoofdtrainer hamerde erop dat het belangrijk is de arbeid-rustverhouding te bewaken. Met 5 optredens in 5 dagen, inclusief de nieuwjaarswedstrijd van gisteravond en een oefenpot tegen de beloften van divisionist Noordwijk wordt dat nog een hele puzzel. De training werd gestart met ‘stroomvormen’, gevolgd door ‘positievormen’. De afsluitende partij was scherp en gretig. Bert verzorgde de keeperstraining, Patrick de hersteltraining. Als deze training symbool is voor wat ons nog te wachten staat dan belooft het een mooie, goede trainingsweek te worden.

Vanavond een heerlijk buffet gehad en daarna misschien een deurtje verder. Ondertussen maar de Telegraaf geopend om te kijken hoe het in Nederland is. “Groot verdriet bij René Froger” kopt de Telegraaf. Geschrokken lezen we verder. Zijn hond is er niet meer. Toch maar even de Spaanse kroeg in besluiten we om René een hart onder de riem te steken. Alles kan een mens gelukkig maken. Daar is niet veel voor nodig blijkt maar weer.

Hasta manana!