Trainingskamp Marbella | Dag 4

Het facultatieve programma van gisteravond heeft zijn uitwerking wel degelijk gehad. Kleine oogjes deze ochtend aan de ontbijttafel. Ik heb overigens uit betrouwbare bron vernomen dat eten een zwaar overschatte bezigheid betreft. Aspirines, Rennies en de loperamide vinden echter gretig aftrek. Het is rustig aan tafel. Stilte na de storm. Want gestormd heeft het gisteravond.

In Hestia was het gisteren namelijk Hollandse avond. Hazes, Milan Milano en Annie Schilder schalden door de luidsprekers. Dit niet geheel naar tevredenheid van La Polla. El Presidente probeerde aanvankelijk middels bluetooth de muziekkeuze te beïnvloeden. Dat bleek niet te werken. Uiteindelijk kreeg hij de bediening zo ver om Metallica en aanverwante herrie te draaien. Polla wil meer rock. De begeleiding wil juist minder rok en dus werd de taxi naar Banus besteld.

Trainer Jan ging niet mee naar Banus. Maar hij peinsde er ook niet over om van Hestia terug naar het hotel te lopen. Hij gaf zijn kromme poot als excuus op. 'Het scheelt dankzij die kromme poot wel 2 kilometer als ik de taxi neem' aldus een zichtbaar vermoeide maar voldane trainer. 

Onderweg naar Puerto Banus werd de chauffeur meermaals uitgelegd dat iedere Spanjaard een snor heeft. Banus staat bekend om de internationale jetset die aldaar hun bootje voor anker gooien. Met de geluksdollars in de broekzak naar Suger. Dit etablissement werd namelijk ten zeerste aanbevolen door de heren die reeds eerdere avonden op verkenning waren geweest. Tot onze teleurstelling bleek Suger deze avond dicht te zijn. Gelukkig was er nog een optie. Club Havana. Pils voor 7 euro. Dat Dick Lukkien zijn mannen klaarstoomt voor de tweede seizoenshelft in Estepona weten we. Toevallig kwamen we hem tegen. En als hij er dan toch zit kunnen we net zo goed een quizje doen. Danny Bos, de inspirator achter onze eigen voetbalquiz van twee avonden geleden, had zijn vragen meegenomen. Dick wist zijn jongste en oudste speler te noemen. Echter op de vraag wie bij zijn eigen team rugnummer 1 draagt had hij geen antwoord. Het bleef nog lang onrustig in Marbella deze avond.

Maar goed, nu terug naar vandaag. Ondanks de kleine oogjes, de in de keel brandende maagsappen en een klein lepeltje jus in de onderbroek moest er wel degelijk getraind worden. De 5e training- dan wel wedstrijdactiviteit in 5 dagen. De boys zijn zichtbaar vermoeid. De strakke kuitjes beginnen nu echt op te spelen. Jan kiest vandaag voor een uitgebreide warming up. Koek neemt het voortouw tijdens de steigerungen. Vervolgens kleine positiespellen. Daarna is het tijd voor diverse afrondvormen. Er wordt gelachen, er wordt gezweet en gedold. Verbazend om te zien dat de groep nog steeds er vol voor gaat. Hulde. In de afsluitende partij wordt Roy nog even door de stokken gespeeld en daarmee zit het trainingskamp erop.

Bij Hestia wacht ons lunchbuffet. Hetty voorziet ons weer van de heerlijkste lekkernijen. Met haar haviksoog screent ze constant de eau bains marie af. Het mag ons aan niets ontbreken. Het tussenuurtje, want onze volgende activiteit staat alweer op het programma, wordt door iedereen op volledig eigen wijze ingevuld. De een maakt bommetjes in het zwembad, de andere voorziet de app van wanstaltige filmpjes en een ander laat zich gehuld in een ministring masseren bij de Aziatisch massagesalon Hoo Li Fuk.

Tis nog steeds behelpen hier. 17 graden en de strakke blauwe lucht doen pijn aan je ogen. We mogen onder deze omstandigheden niet verdorsten dus onder het motto: 'one blikkie a day keeps de docter away' wordt de reis naar Estepona ingezet. Het is tijd voor footgolf op 'cortijo del golf El campanario'. Footgolf komt aan op precisie, techniek en tactiek. Er werd gestreden in teams van 4. Er waren 3 hole in one's. Jesse, Danny en good old Peter Ekkelenkamp konden hun Mercedes ophalen. Footgolf is net als fietsen. Je verleert het nooit. Dat blijkt wel uit de winnaar van de dag. Het was Rob 'Tiger' Zandkamp die de voltallige selectie achter zich liet. Weliswaar ex aequo met Wouter Woods. Maar doordat Rob op de moeilijkste baan beter scoorde is hij de terechte winnaar met een trek record van 27. De slechtste van de dag is overigens trainer Jan Wielink die met een score van 50 juist het beste dacht te zijn. 'De moor is de better onnie!' was zijn reactie.

Corendon Lelie wensen we beterschap. Don heeft al een tijd last van de buik. Hij is er al voor naar de apotheek geweest. Hij snurkt heel Marbella bij elkaar. Corendon Lelie maakt er een sport van om zijn collega iedere dag te verrassen met een selfie vanuit het ligbad met een blikkie in de hand. Vanaf deze weg wensen we Don een spoedig herstel.

Vanavond nog dineren in Hestia. Het zit erop. ‘Partir c'est mourir un peu’ (Frans voor Spaanstaligen) dekt de lading behoorlijk. Marbella voelt voor Raptim 1 als thuiskomen. Vertrekken doet pijn. Wat hebben we het mooi gehad en wat heeft Hestia ons weer goed in de watten gelegd. Binnen de begeleiding werd nog gediscussieerd of dit 'the best games ever' waren. We zijn er unaniem over eens dat we in de buurt komen. Bij deze dank aan een vlekkeloze organisatie van Hestia trainingskampen. Dank aan bestuur, club van 100 en bovenal dank aan de selectie. Met deze instelling gaan we het nog heel ver schoppen. 

Adios,
Alex Witsel